Nationale Havana-, Alaska-, Gouwenaar-, Luchs-, Beige-, Parelfeh- en 
Marburger Feh- Club

Introductie

Club

Rassen

Showuitslagen

Foto's

Links

Gastenboek

Gouwenaar

De Gouwenaar is, net als de Havana, nooit doelbewust gefokt. In 1920 trof de duivenfokker C.A.M. Spruyt in een nestje Havana's enkele blauwgrijze dieren aan, die later als Gouwenaar naar voren zouden worden gebracht.

In 1924 schrijft de heer Spruyt over het ontstaan van de Gouwenaar :
"Jaren geleden fokte ik, behalve duiven, ook konijnen doch daar me de tijd en ruimte gingen ontbreken werd de konijnenfokkerij opgeheven. Dit nam evenwel niet weg, dat ik er toch steeds voor bleef gevoelen er geregeld alle verschenen vakliteratuur naging en op tentoonstellingen ook steeds de dieren aandachtig bekeek. In 1917 was ik weer in de gelegenheid konijnen te kunnen gaan houden en begon ik naast mijn duivenhokken enkele konijnenstallen te bouwen. Daar men om resultaat te bereiken met 1 ras moet beginnen, koos ik voor de Havana, daar deze dieren mij steeds bijzonder hadden bevallen. In 1917 schafte ik mij enkele voedsters en een ram aan, alle van prima bloed. Hiermede wilde ik een eigen stam samenstellen volgende de bekende regelen der bloedverwante paringen, zoals ik die reeds jaren bij mijn duiven toepaste. Ik had het plan een jaar of 5 a 6 te fokken, en dan eerst te exposeren, wanneer ik zeker was met eigen stamdieren te moeten winnen, daar ik het met gekochte dieren exposeren en misschien winnen geen fokkerskunst noem. En toch zou het anders lopen.

Op dit moment (NKB standaard, uitgave 2007) het volgende over de Gouwenaar :

Gouwenaar

Het land van oorsprong is Nederland.
Is in Nederland erkend in 1927.

Genetische symbolen :
abCdE (Int.)      ABcdg (Duits)
abCdE               ABcdg

Puntenschaal Groep 1. Kleur

1. Gewicht
Het gewicht is 2,50 tot 3,50 kg.
Puntenschaal voor het gewicht:

2. Type, bouw en stelling
Het type is gedrongen (typegroep C) met weinig hals. De bouw is breed in voor- en achterhand met fraaie afrondingen. De benen zijn stevig en kort. Het ras is middelhoog gesteld. Een juiste stelling toont de aanwezige rasadel. Een geringe wamaanzet of halskraagje is slechts toegestaan bij overjarige vrouwelijke dieren.

3. Pels en pelsconditie
De pels is van normale lengte, is dicht ingeplant, heeft een normale hoeveelheid aan onderhaar, is iets fijn van structuur, zacht en glanzend.

Pelsconditie:
Ideaal is een geheel doorgehaarde pels zonder een dun behaard of kaal plekje. De pels moet glanzend en aanliggend zijn. Verharing herkent men duidelijk aan de oude afstervende haren en het nieuwe krachtig gekleurde haar, dat al is waar te nemen. Niet enkele in het rond vliegende haren, maar flink loslatend haar is als verharing te beschouwen. Een fraaie pels moet aan de volgende voorwaarden voldoen:
- Het haar moet regelmatig van lengte zijn,
- Het haar moet goed aanliggen,
- De verhouding grannen-, dek- en onderhaar moet fraai zijn,
- De elasticiteit van de grannen- en dekhaar moet stevig zijn,
- De pels moet glanzen,
- De pels moet volledig doorgehaard zijn,
- Bij inblazen mag de huis niet waarneembaar zijn.

Lichte fouten pels
Een pelslengte die iets langer of iets korter is dan in de rasbeschrijving is aangegeven.
Iets stugge-, zachte of losse pels. Iets weinig onderhaar. Iets ongelijke pels en platen ontstaan door verharing. Iets open pels. Wat weinig glans. Iets dun  behaarde oren of oorranden. Iets dun behaarde nek. Kleine kale plekjes of lichte beschadigingen welke door het omliggende haar kunnen worden bedekt. Kleine korstjes of enkele foutief gekleurde haren op beschadigde delen. Enkele klitten.

Zware fouten pels
Pelslengte die te sterk afwijkt van die in de rasbeschrijving is aangegeven. Zeer weinig onderhaar. Zeer sterke verharing, waardoor een beoordeling van onderhaar, dekhaar of kleur onmogelijk is. Een open ene stroeve pels zonder glans. Kale plekken die niet door de omliggende haren bedekt kunnen worden. Door ernstige beten ontstane kale plekken, korsten of knobbels. Ernstige verwondingen aan de voetzolen. Te dun behaarde oren. Veel klitten.

4. Kop en oren
De kop is krachtig ontwikkeld met brede snuit, kaken en wangen. De oren zijn stevig van structuur met lepelvormig afgeronde oortoppen, zijn goed behaard en worden V-vormig gedragen. De oorlengte is 9-12 cm, ideaal is 9,5-11,5 cm. Het geheel in harmonie met het lichaam.

5. Dek- en buikkleur
De dekkleur is vaal lichtblauw en is egaal van neuspunt tot staarteinde. De kleur van kop, oren en staart is vaak iets donkerder. Het streven is dat het kleurverschil van deze lichaamsdelen met de dekkleur zo gering mogelijk is. De buikkleur is gelijk aan de dekkleur, echter iets doffer. De oogkleur is grijs-blauw en vertoont onder een bepaalde belichting een rode gloed. De nagels zijn donkerhoornkleurig. De snorharen zijn vaal lichtblauw.

6. Tussen- en grondkleur
De tussenkleur is een nuance donkerder dan de dekkleur en is niet scherp begrensd. De grondkleur van het dek is een nuance donkerder dan de tussenkleur. De grondkleur aan de buik is gelijk aan de tussenkleur van de dekkleur.

7. Lichaamsconditie en verzorging
Het spreekt vanzelf dat op een tentoonstelling of keuring het konijn in de beste conditie aanwezig moet zijn. Het lichaam goed bevleesd en gespierd en voelt hard aan. Slappe, magere of te vette dieren zijn ongewenst. De nagels worden regelmatig en evenwijdig met het loopvlak, zonder het “leven” te raken geknipt, ook de duimnagels. Het gehele dier, met name de pels, voetzolen, de nagels, de binnenzijde van de oren, de geslachtsdelen en rondom de anus moet schoon zijn. De pels is vrij van klitten. Het oog is helder en tintelt van levenslust. Een dier dat aan de keuring meedoet, dient goed getraind te zijn, zodat de aanwezige rasadel door een goede stelling wordt getoond.

Lichte fouten
Geringe afwijking in type. Geringe afwijking in bouw. Iets blauwe kleur. Iets onregelmatige dekkleur. Iets ongelijke dekkleur. Enkele witte haren. Enkele witte haartoppen. Iets roest. Iets bruine aanslag. Iets lichte nagelkleur. Enkele witte snorharen. Iets lichte grondkleur. 
Iets vuile voetzolen, onderzijde van de staart, of andere delen van de pels. Iets vuile oren. Iets vuile geslachtsdelen. Iets vuil rond de anusopening. Iets vuile nagels. Iets lange nagels. Iets huidschilfering op de schouders of in de nek. Iets dun behaarde hakken. Iets kale plekje(s) welke nog door het omliggende haar wordt bedekt.